قاريان و حافظان قرآن نزد پيامبراسلام (ص ) و اميرمؤمنان (ع )جايگاهى والا داشتند و مورد احترام و تـشويق مادى و معنوى آن بزرگان قرار مى گرفتند.
بخشى از سيره ى آنان دراين زمينه چنين است :
1 - بخشش مجازات حافظان
در روزگار حضرت رسول (ص ) و حضرت امیر المومنین (ع ), دانستن فنون قرائت و حفظ قرآن به تخفيف مجازات يا بخشش آن مـى انـجـامـيـد, براى مثال مردى نزد حضرت على بن ابی طالب (ع ) آمد وبه دزدى اعتراف كرد.
حضرت پرسيد: آيا چيزى ازقرآن مى دانى ؟ پاسخ داد: آرى , سوره ى بقره را به خاطر سپرده ام .
حضرت فرمود: در مقابل اين سوره دستت رابه خودت بخشيدم و قطع نمى كنم .

سفارشها و توصيههاي پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) درباره قرآن و ويژگيهاي منحصر به فرد قرآن باعث شد تا قرآن در سراسر زندگي مردم راه يابد، به ويژه اينكه مسلمانان در عصر پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) كتابي غير از قرآن نداشتند و قرائت و حفظ و تعليم اختصاص به آن داشت.
سرآغاز این مطلب را، كه به بيان قسمتي از گفتار و سفارشات دلباختگان قرآن كريم در رابطه با حفظ قرآن اختصاص يافته، مزين به دعاي ششمين امام همام شيعيان، حضرت امام جعفر صادق عليهالسلام ميكنيم، كه فرمودند: اللهم فحبب الينا حسن تلاوته و حفظ آياته[1]. پروردگارا: نيكو تلاوت كردن قرآن و حفظ نمودن آياتش را محبوب ما بگردان.
بر هيچ يك از علاقهمندان قرآن مخفي نيست كه در سيره پيامبر اكرم و اهل بيت عليهم السلام تأكيد بر قرآن و انس و ارتباط با آن ، خصوصا تأكيد بر حفظ قرآن ، ديده مي شود ؛ به عنوان مثال حضرت ختمي مرتبت صلوات الله و سلامه عليه ، پس از يكي از جنگها ، هنگام اقامه نماز بر شهدا فرمودند كه ابتدا نماز بر شهيدي خوانده شود كه بيش از ساير شهدا ، آيات قرآن را در سينة خود دارد و او بر ديگر شهيدان مقدّم است.
پيامبر(ص) میخواهند جمعی از اصحاب را به مأموريتی بفرستند. برای انتخاب مسئول آن جمع، از هر يك، مقدار محفوظات قرآنیشان را میپرسند و میفرمايند:
احترام و توجه به حاملین قرآن 





