
ابوالحسن علی بن احمد الواحدی رحمه الله در تفسیر وسیط مرفوعاً روایت کند:
مردی گفت: «داخل مسجد مدینه شدم، مردی را دیدم که روایت از رسول صلی الله علیه وآله وسلم حدیث می کند و مردم در گرد او در آمده اند. من پیش رفتم و به او گفتم: خبر می دهی مرا از «شاهد و مشهود؟» گفت: بلی ، اما «شاهد» پس روز جمعه است و اما «مشهود» پس روز عرفه است.
از آنجا تجاوز کردم (=گذشتم) و پیش شخص دیگری آمدم که او نیز حدیث نقل می کرد. گفتم: خبر می دهی مرا از «شاهد و مشهود؟» گفت: بلی. اما «شاهد» روز جمعه است و اما «مشهود» پس روز نحر (= عید قربان).
از آنجا نیز تجاوز کردم و آمدم نزد جوانی که گوییا روی (= چهره) او طلای احمر (= سرخ) است، روایت می فرمود از رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم . پیش رفتم و گفتم: خبر می دهی مرا از «شاهد و مشهود»؟ گفت: بلی، اما «شاهد» پس محمد صلی الله علیه وآله وسلم است و اما «مشهود» پس روز قیامت است. ایا نشنیده ای که حق تعالی فرموده که:«یا ایهَا النَّبِی إِنّا أَرْسَلْناکَ شاهِدًا وَ مُبَشِّرًا وَ نَذیرًا» احزاب/45 و دیگر فرمود که:«ذلِکَ یوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النّاسُ وَ ذلِکَ یوْمٌ مَشْهُودٌ»هود/103؟ بعد از آن از اوّلی سؤال کردم، گفتند: ابن عباس است و سؤال کردم از دوّمی، گفتند: ابن عمر است، و سؤال کردم از سوّمی گفتند: حسن بن علی بن ابی طالب علیهم السلام است، و بود قول حَسَن علیه السلام، اَحسن







